Zasadniczy problem współczesnej cywilizacji – pisze Bronisław Wildstein – „ma charakter metafizyczny”, „fundamentem jest religia”. To założenie łączy refleksję zawartą w „Buncie i afirmacji” z najlepszą tradycją konserwatywną, uosabianą
„Bunt i afirmacja” Bronisława Wildsteina to w punkcie wyjścia obrachunek z nadziejami pokolenia, które przez ostatnie niemal pół wieku kształtowało polskie życie publiczne. Baza doświadczeń autora jest tu rzeczywiście wyjątkowa,
„Nigdy więcej” byłoby pięknym hasłem dla współczesnego antykomunizmu. Niestety, nie jest adekwatne. Sugeruje bowiem, że nie możemy dopuścić, by wróciło zło, które już minęło. Bolszewizm jednak nie minął. Kapitalistyczny cyberkomunizm
Jeśli spojrzymy na państwa najbardziej zaangażowane po stronie Ukrainy w czasie obecnej wojny – rysuje się ciekawa kulturowa mapa powojennej Europy. Przeważają tu bowiem kraje zajmujące mniej lub
Tocząca się na Ukrainie wojna pozwala lepiej zrozumieć naturę rządzącej radykalnej centroprawicy, a także samo to pojęcie, budzące często zdziwienie, choć ma przecież solidne podstawy w ustaleniach Seymoura Lipseta
Lubię zdanie Maurrasa o pokoju jako arcydziele polityki. Jak wiele sentencji wydaje się jedynie ładnie sformułowaną oczywistością. W istocie całkowicie zaprzecza komunałom potocznej świadomości. Powszechnie przyjmuje się
Bułhakowowskiego diabła w rządzonej przez bolszewików Moskwie zachwycił powszechnie deklarowany ateizm. A gdy dowiedział się jeszcze, że nikt tam nie wierzy również w diabła – wpadł w zupełną euforię. Trzęsąc się ze śmiechu powtarzał:
Na początek wyjaśnienie ortograficzne i pojęciowe jednocześnie. Lud Europejski to kategoria para-etniczna, jak Jugosłowianie czy Czechosłowacy, dlatego piszę go dużą literą. Jeszcze trzydzieści lat temu powoływano się na owe para-narody,
„Zamilczmy, nie umiejąc zapomnieć o zbrodniach minionych, o setkach tysięcy deportowanych Polaków w roku 1940- 1941, o tych, których zastrzelono czy zatopiono w barkach na Oceanie Lodowatym”. Ten dyskretny apel pod koniec „Zniewolonego umysłu” Miłosz
Dyskutując o charakterze systemu Putina ustaliliśmy z Tomaszem Terlikowskim, że nie różnimy się w rejestracji cech tego zjawiska, ale co do jego istoty (za którą ja uważam neosowietyzm). Przy czym Tomasz zastrzegł, że jego