Po ostatniej niedzieli liberalne media obiegła straszliwa informacja. Na wiecu w Reims, w miejscu koronacji francuskich królów, gdzie Jean-Marie Le Pen przed laty, w czasie kampanii przeciw traktatowi z Maastricht, obiecał bronić
Boris Johnson to, delikatnie mówiąc, barwna osobowość polityczna. Ostatnio zamieszany w aferę „partygate” kontrowersyjny lider okazuje się jednak równocześnie najbardziej decyzyjnym przywódcą, jeśli chodzi o europejską odpowiedź
W pandemii ręce maczało wiele grup interesów – niezależnie od tego, że covid oczywiście istnieje i nadal zbiera żniwo. Jednak sposoby na walkę z nim były już sprawą decyzji politycznych, podejmowanych
Jest listopad 2008 roku. Jarosław Marek Rymkiewicz odbiera Nagrodę Literacką im. Józefa Mackiewicza, najważniejsze wyróżnienie jakie polska prawica przyznaje swoim pisarzom. Dostał ją za „Wieszanie”, książkę o dokonaniu
Część komentatorów nie tylko wierzy, ale z zimną determinacją gotowa jest przekonywać społeczeństwo, że zanim „wypełzł” populizm – życie publiczne toczyło się w doskonałym pokoju pod panowaniem Prawdy. „Więcej świata” było przez lata
Dialektyka marksistowska, która w czasach komuny pozwalała uzasadnić największe bzdury, ma się świetnie i funkcjonuje w najlepsze na Zachodzie właśnie w takich przypadkach jak kanadyjski Konwój Wolności. Możemy być też pewni,
Polska ma z niemiecką polityką wschodnią poważny problem, który narasta już przynajmniej od dwóch dekad. Chyba pora otrząsnąć się z traumy i przyjąć do wiadomości, że w starciu z naszym największym potencjalnym zagrożeniem na wschodzie
Rosja ma cechy typowego mocarstwa rewizjonistycznego wobec całego ładu europejskiego. Opór Ukrainy jest więc faktycznie walką o pozimnowojenny status quo i wolność Europy Środkowo-Wschodniej. Stary kontynent nie odgrywa już
Tendencja odchodzenia od własności prywatnej to droga wprost ku nowemu niewolnictwu, kastowemu podziałowi społecznemu i pozbawieniu ludzi jednego z podstawowych instynktów. Odwrót od własności to jeszcze jedno świadectwo, w jak przełomowych czasach
Pytanie o to, czy prezydenta można nazwać debilem wykracza daleko poza zakres reguł savoir-vivre’u. Nie chodzi tu przecież o samopoczucie Andrzeja Dudy po publicznym wygłoszeniu tego epitetu przez Jakuba Żulczyka. Rzecz